W notatkach Bohdan używał języka potocznego, sformułowań charakterystycznych dla wypowiedzi ustnej. Niektóre zapisy nie są ściśle matematyczne, występują dygresje. Zwraca uwagę inna odmiana: końcówki flaksyjne – emi (dającemi) funkjonują mimo zmiany pisowni dokonanej w 1937 roku – pisownia różna od współczesnej: „liczbami pozbawionemi”, „dającemi”, ”w swem życiu”.
Dygresja wyjaśniająca jak w ówczesnych czasach radzono sobie z problemami obliczeniowymi.
