Po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę w 1939 roku, Niemcy prowadzili twardą i okrutną politykę okupacyjną wobec Polaków. Na porządku dziennym były łapanki, wywózki do obozów koncentracyjnych, rozstrzeliwania, aresztowania oraz ciężkie śledztwa z biciem i torturowaniem, które często kończyły się śmiercią zatrzymanych. Oprócz przemocy stosowano również inne upokorzenia wobec Polaków tj. godzina policyjna, miejsca „nur fur Deutsche” (tylko dla Niemców) co oznaczało, że Polacy nie mieli tam wstępu (np. restauracje, tramwaje). Wychodząc na ulicę nikt nie był pewny, czy wróci do domu.
W Warszawie największą katownią był gmach w Alei Szucha 25. Mieściła się tam wówczas siedziba Gestapo (tajnej policji niemieckiej). W tym miejscu często torturowano ludzi na oczach ich bliskich. Z przesłuchań więźniowie byli przewożeni do więzienia Pawiak, znajdującego się przy ul. Dzielnej 24/26. Więzienie składało się z oddziału kobiecego (nazywanego Serbią) i męskiego. Z Pawiaka wywożono więźniów do obozów koncentracyjnych lub na rozstrzelanie.
Bogdan Kajak, który brał udział w tajnym nauczaniu został aresztowany 22.01.1941 roku i osadzony w więzieniu na Pawiaku a po trzech miesiącach przewieziony transportem do obozu koncentracyjnego KL Auschwitz i zarejestrowany pod numerem 12383.
Fragment pisma z Muzeum Więzienia Pawiak
W książce R. Domańskiej, „Pawiak, więzienie Gestapo. Kronika 1939-1944”, Warszawa 1978, s.125, 145. Wspomniany jest bohater naszego projektu, który w wagonie bydlęcym, wraz z innymi zatrzymanymi, został przewieziony do KL Auschwitz.
Karta przyjęcia Bogdana Kajaka do KL Auschwitz i nadanie mu numeru obozowego 12 383 (z archiwum IPN)
Bibliografia:
1) „Od niepodległości do niepodległości. Historia Polski” Dziurok A., Gałęzowski M., Kamiński Ł., rok wydania 2010, wydawnictwo IPN
2) https://pl.wikipedia.org/wiki/Pawiak dost. 24.01.2018
